Blog Marjolijn en Paul 2

DE TRAININGEN GAAN VERDER!

Donderdag 8 juni t/m 10 juni 2017

We zijn gevlucht! Voor onze tweede meerdaagse training hebben we de bakoven van Madrid (39º!) verruild voor het aangename wandelklimaat van Asturias (22ºC). Woensdag zijn we vertrokken naar ons huis in Cadanes (Asturias) en de volgende dag in alle vroegte naar Avilés gereden om drie dagen lang een gedeelte van de Camino del Norte naar Santiago te wandelen. De temperatuur mag dan aangenaam zijn, het traject was dat geenszins, loodzwaar was het, maar wel een perfecte training voor onze fysiek en moraal!

Van stinkpijpen



naar vergezicht op zee

en lieflijke dorpjes







Donderdag 8 juni zijn we om 7.30 uur vertrokken uit de industriestad Avilés en laten de rokende stinkpijpen achter ons. We wandelen door kleine dorpjes langs de kust met uitzichten op zee en later verruilen we de lieflijke dorpjes voor stenige houtrooipaden dwars door uitgestrekte bossen. We komen uit bij de Ría Nalon in een prachtige groene en bloemrijke oase met op de oevers het schilderachtige dorpje El Castillo. Het dorpje heeft een verdedigingstoren uit de 9e eeuw om de Ría te beschermen tegen aanvallen uit zee van ......de Vikingen, jawel!. We steken de ría over via een lange brug en komen uit in een al even gezellig als mooi plaatsje Los Muros de Nalón waar veel stadspaleizen staan van uit Zuid-Amerika teruggekeerde Spaanse emigranten die hun schaapjes op het droge hebben.

Uitzicht op de Ría Nalon

Mooi optrekje

De laatste 10 kilometers zijn zwaar, warm en we hebben grote hoogteverschillen te overwinnen rond de kust (enorm veel zin om een duik te nemen!). Via een groene vallei komen we na 38 km ! om 15.00 uur aan in de pelgrimsherberg van Soto de Luiña, behoorlijk afgestoffeerd. In de loop van de middag worden de 22 slaapplaatsen langzaam bezet door uitgeputte wandelaars. Heerlijk eten en grote bieren, dan komen we wel weer bij voor de dag van morgen die nog zwaarder wordt. Help!

Afgestoffeerd!

Vrijdag 9 juni staan we heel vroeg op (goed geslapen, slechts één lichte snurker, kan erger), maken een bakkie koffie, eten een broodje en drinken een "juustje" (Koningsontbijt!). Om 6.15 uur stappen we als eersten naar buiten, het halfdonker in en hebben de zaklantaarn nodig om de gele pijlen te vinden voor onze tocht van vandaag, 40 kilometer over heftig terrein met veel hoogteverschillen. Het is zwaar, maar werkelijk prachtig en zo nu en dan adembenemend, dat maakt de inspanningen meer dan goed. De route volgt de kliffen langs de kust en daalt dan weer af naar de zee of een riviertje, dan weer omhoog naar een schitterend dorpje met tuintjes vol bloemen, hortensias, rozen, sinaasappel- en citroenbomen en vele tropische bloemen. Gelet op de milde temperatuur en de vochtigheidsgraad wil dat hier wel groeien. De paden zijn prachtig, soms waan je je in een tropisch regenwoud!

Wat een souplesse!

Mooi hè die hortensias

Tussen het bamboe

Groener en vochtiger kan niet

Ik ga hier plassen

Het blijft de hele dag op en neer gaan in een fantastische groene entourage, met zo nu en dan uitzichten op de kliffen en de zee en dan weer door hele kleine dorpjes. Volgens het boekje komt er nog een soort zware slotklim om het nooit meer af te leren en die duikt ploseling voor ons op. Ploeterend, hijgend en vooral zwetend werken we ons naar boven en daar aangekomen, kolken we een liter water naar binnen en eten veel fruit. Effe nodig! Dan is het nog een kilometer of vijf naar onze plaats van bestemming, Luarca, een kleurrijk vissersdorpje met bootjes in alle kleuren. De herberg blijkt aan de andere kant van het dorp te liggen, doorbijten dus, maar wat maakt het uit na 40 kilometer! Om 14.45 uur komen we aan. Wat smaakt alles lekker na zo'n heftige dag, proeft naar "verdiend"!

Playa de Silencio (stilte)

Luarca met z'n kleurrijke bootjes






Na de douche moe maar voldaan

Nu helemaal naar beneden

Zaterdag 10 juni, al weer de laatste dag van onze training. Een slechte nacht achter de rug, snurkers en een aantal pelgrims die feesten ook wel heel erg leuk vinden. Wat ons betreft, prima maar niet na 40 kilometer wandelen! Ja, het leven van een pelgrim gaat soms niet over rozen. Ook het traject van vandaag werkt niet mee, minder spectaculair, bovendien veel asfalt en landbouwpaden met grind en stenen, warm weer en dus ...... brandende voetjes. Wel minder stijgen en dalen, we gaan meer het binnenland in, langs en door dorpjes, een beetje saai na de verwennerij van de laatste dagen en het wordt steeds warmer, de zon brandt en ....... gelukkig is het vandaag maar 32 kilometer! Om 12.45 uur stappen we de refugio in en nemen een uitgebreide douche, daarna heerlijk gegeten en met de bus terug naar Avilés om de auto op te pikken en terug naar ons huis in Cadanes. Daar wacht ons de volgende dag maaien van ons terrein waar het gras metershoog staat. Hoezo, lekker uitrusten!




Wat er overbleef van een pelgrim

Mooie tuintjes

De laatste hete kilometers

Vrijdag 16 juni 2017

Weer terug in het bloedhete Madrid, de hitte houdt aan en dus passen we ons noodgedwongen wat aan. We vertekken om 6.00 uur vanuit ons dorp, Manzanares el Real voor een wandeling door de campo, een stuk dat we nog niet kennen. De eerste uurtjes gaat nog, maar om 9.00 uur is het al heet en er ontbreekt elk zuchtje wind, dus afzien ondanks dat we vandaag "maar" 6 uur aan de wandel zijn. Om 12.00 uur zijn we blij dat het er opzit, verder geen wetenswaardigheden. Wachten op betere, laat maar zeggen, iets minder warme tijden!

Zomerse tinten

Ik heb het ook warm

Zaterdag 17 juni 2017

Een dag later is het nog hetzelfde, dat is logisch, hè. Het is zelfs nog warmer, dus een relatief korte wandeling om het ritme niet te verliezen. We hebben een wandeling uitgestippeld in het berggebied rond ons dorp waar veel bebossing is, dus wat meer schaduw en die is welkom. Weer vroeg vertrokken en het lijkt of we ee beetje wennen aan de hitte. In ieder geval een goed excuus om na het wandelen eens flink bij te tanken, dus dat doen we dan maar.  

La Pedriza, ons berggebied