Jango's Camino: Blog 8 Marjolijn en Paul

MIJLPAAL!

ALLO, ALLO, krr...... krr...... ICI FRANCE!

Na een radiostilte van 2 weken is het weer eens tijd om iets van ons te laten horen. Time flies! Gisteren een mijlpaal bereikt: Vezelay, een van de vier vertrekpunten waar veelal de Fransen op weg gaan voor hun Camino naar Santiago. Na 2 weken geleden de Via Monastica te hebben afgesloten in Rocroi laten we nu de Via Campaniensis achter ons. Dus 2 boekjes in de 'prullebak', nou toch maar niet, gewoon onder in de rugzak. Tot nu toe zijn we 2 pelgrims tegengekomen, Colette die samen met haar hond Dipper naar Santiago wandelt (zie foto) en Philippe die van Stockholm naar Vezelay wandelt en we lopen samen met hem op voor zijn laatste dag naar Vezelay.

Onze eerste 2 weken in Frankrijk waren een geweldige ervaring. Alles is zacht in Frankrijk, de zacht glooiende landschappen, de vriendelijkheid ('Bon Courage' wordt ons vaak toegewenst) en de zachte stemmen van de mensen, de stilte en de rust die als een zachte deken om je heen valt, de zachte kleuren van de huisjes met hun in pastel tinten geverfde luiken, de zee aan bloemen in de dorpen (Village Fleury), de zachte herfstkleuren en de eindeloze vergezichten, La Douce France is echt een begrip en maakt onze tocht tot een onvergetelijke gebeurtenis.

We zijn door een varieteit aan landschappen getrokken en de afwisseling was enorm. Weidegebieden met vee en natuurlijk ezeltjes, uitgestrekte akkers met net gerooide suikerbieten (tractoren en vrachtwagens rijden af en aan), ondoordringbare bossen zonder een enkele ziel waar je bijna bang wordt om een verkeerd pad in te slaan en waar je begeleid wordt door het geknor van everzwijnen en wegschietende herten. Dit alles afgewisseld door verstilde dorpjes, verzorgd en vol met bloemen. We zijn ook door de Champagnestreek getrokken (hik-hik) die later overgaat in de Chablis-streek (nog meer hik-hik) met kilometers lange wijnranken, zover het oog reikt. De druiven al geplukt, maar er bleef nog wel een trosje hangen voor een dorstige pelgrim. De dorpjes in deze streek zijn wel toeristisch maar behouden hun allure en schoonheid. We passeren de Marne en later de Seine en onze tocht gaat ook langs diverse prachtige kanalen, vooral de Haut-Seine is een genot om langs te wandelen.

Over de Marne gesproken, ieder dorp hoe klein ook, heeft een oorlogsmonument voor de gesneuvelde mannen en jongens van het dorp in de WO 1 en WO 2. We lopen ook over een plateau waar de Slag om de Marne heeft gewoed, imposant en tegelijkertijd ijzingwekkend. We passeren een nationale begraafplaats en lopen een stuk over de Voie de la Liberte 1944 waarlangs de geallieerde legers zijn opgerukt. Een gebied met een indrukwekkende historie en dat voel je als je er doorheen loopt.

De logeeradressen waren weer allemaal uniek en de vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen ongekend. Bij mensen thuis, bij de parochie, de pelgrimsherbergen in de gemeente, in de artiestenfoyer van een klein theater en in vroegere schoollokalen. Het gaat te ver om alles te omschrijven, maar de voorzieningen (douche, keuken, bedjes) waren altijd prima in orde.

Tenslotte nog een kort stukje over de verrassingen en onverwachte wendingen die we als pelgrim meemaken en die er voor zorgen dat ons hoofd af en toe overloopt van de indrukken. Voorbeelden:

We hebben onnodig een omweg gemaakt en zijn luid foeterend en dodelijk vermoeid op zoek naar ons overnachtingsadres. De vrouw neemt de telefoon niet op en dan plotseling, we lopen een erf op, en worden hartelijk ontvangen door Marie Francoise, de vrouw die we zoeken. Ze opent de herberg en komt aanhobbelen met ijskoude biertjes, heerlijke croissants en zelfgemaakte hazenpate. Hiermee en na een warme douche ziet het leven er ineens heel anders uit.

Nog 1: er is geen restaurant in het dorpje en alle winkels zijn dicht op woensdag, wat te doen? Dan worden we uitgenodigd bij een charmante Parisienne die een eigen restaurant heeft gehad en in haar sfeervolle huis een vorstelijke maaltijd bereidt met heerlijke wijnen. Een geweldige gastvrouw waar we gezellig mee hebben zitten babbelen en met veel te veel wijn op duiken we onze bedjes in. Wat een heerlijke omwenteling al worden we daarvoor de volgende dag uiteraard gestraft.

Een ander: de hele dag gutst het van de regen, echt met bakken. Kletsnat, ijskoud en met soppende schoenen stappen we een eigen 'petite maison' binnen, waar de gastvrouw het kacheltje al aan heeft staan. Ze wast en droogt onze kleren en zet ons een heerlijke maaltijd voor. Na regen komt zonneschijn!

De laatste uit een reeks van eindeloze ervaringen: de hele dag over asfaltwegen getrokken, moe en met brandende voeten komen we aan bij een Nederlands echtpaar, Gerald en Annelies, het haardvuur knappert al, de koelkast gevuld met ijskoude biertjes en allerlei lekkere dingen om een maaltijd te bereiden. Het is hun tweede huis in het dorp, speciaal voor pelgrims en helemaal gratis. Er staat een potje voor een goed doel, je gelooft het niet, een hondenasiel in de buurt, wat een toeval!

En dan natuurlijk nog de afgelegde kilometers!

WEER 408 KILOMETER ERBIJ, DUS WE STAAN NU OP 820 KM!

Vandaag op onze blog-dag nog een prachtige ervaring in de basiliek van Vezelay. We zijn bij de preludes om 8 uur 's ochtends (mistieke sfeer, prachtig gezongen) en worden op het altaar geroepen, samen met Philippe, voor de zegening van onze verdere tocht naar Santiago, Emotioneel moment en het grijpt ons aan!

Zo maar een greep uit de ontelbare foto's